O MÁIS HETEREDOXO DOS MUSEOS RURAIS

Encravada no corazón do Deza, a SOLAINA de Piloño érguese como o máis heterodoxo dos museos rurais galegos,
algo asi como aquela selvática e extraordinaria sala de concertos que Herzog imaxinara para unha das súas películas na espesura do amazonas. Sen embargo o museo adquire unha dimensión diferente e non só garda cadros en estancias que antano compartirón o gando ou o grao e mesmo a ferrería que orixinou aquel conxunto artístico, ás veces trastoca a súa función de vivenda museo para converterse en obradoiro de artes visuais, en receptáculo privelexiado de xentes de diferentes nacionalidades para compartir entón o debate contemporáneo e o traballo baixo os ritmos daquela naturaza que mestura tanto os sentimentos como fecunda un novo ideal panteísta de mira-la creación. Mais a alma da SOLAINA e do seu proxecto- absoluta iniciativa privada- é ese solitario e visionario artista de Piloño, Paco Lareo. O artista que loita por conserva-la memoria estrutural e paisaxistica do lugar, a súa propia antropoloxia, poblada agora polos “desaxustes” benintencionados da pintura e dos pintores galegos, da escultura ou de calquera deseñador de inventos que poidan impugna-lo frenesí daquel gran obradoiro agradecido.
Deste xeito a solaina é máis ca un proxecto perdido na terra de Cruces, sen dúbida, o modelo de transformación, a traves da arte, á que poden aspirar tamén os pobos esquencidos na xeografía dos circuítos.

XOSÉ ANTON CASTRO (II Xuntanza obradoiro das artes visuais na SOLAINA de Piloño)