ENCONTROS
INTRODUCCIÓN ó I Obradoiro Literario da V Forxa
Literaria na Solaina de Piloño.
Baixo o epígrafe: Encontros Culturáis no Rural.
Vivimos dous días intensos e tranquilos na Solaina, sen chegar as 48 horas: o domingo 17 de xuño pola tarde xa volvemos cada quen pro noso cubil.
Hai unhas flores por moitos xardís e incluso escapadas nalgunha veira aun camino que son coma margaritas grandes de color alaranxada a maioría délas e algo mais perdida outras. Todas unhas flores moi alegres sen dúbida. Hoxe estamos a domingo 15 de Agosto.
Eramos por completo ignorantes do que podería dar de si este encontró de poetas na Solaina, os-as galegos-as xa nos coñeciamos de vello e alí vimos conxeniar con Jorge e Orlando, a suma esta vez de poetas portugueses.
Non sabiamos que proposta habería de traballo, se é que ía haber algunha en especial. Pero bueno, con que se dera un recoñecemento do Sitio, a convivencia, o disfrute da xuntanza, os diálogos, e algunha pequeña aportación poética, xa a dariamos por ben apretada.
Pero sí había algo tramado, algo que tería que ser necesariamente traballo individual cun resultado propio e con unidade, mais ó mesmo tempo, substrato sobre substrato ou peza de engranaxe pra unha maquinaria de grupo:
Todas e todos lembraredes ñas carnicerías os mapas de vacas, porcos e ovellas despezadas eos nomes postos en cada parte individualizada dos seus corpos (ou ben separadas ou ben remarcadas). Pois así convimos en facer coa Solaina, despezala e repartírmonola e elaborar cada quen un plato que levaría unha descripción o mais física posible da unidade ou unidades entregadas-aceptadas, mais toda a serie de asociaciós, intereses, esperanzas, suxerencias, que a unha lle xurdiran naquela chousa nova tal cal, deixándose levar. Escribindo.
Non hai moito máis que contar, o resto xa é o proceso, a soedade e a compañía, o terreo de cada unha que fixo o terreo común (común, participativo e aberto da Solaina).
Arrincouse coma quen atrinca polo pe unha pataca, o domingo pola tarde no recital, mostrando as patacas dadas nun tempo record, novas, e eos inconvintes de ser aínda pequeñas e coa térra moi apegotada.
Considerar a moitos-as poetas mais ca coma labradores, coma recolectores eficaces e bos feirantes (coas palabras colocadiñas en canastros, en tinas, ou en cada serda que lie sae do corpo pra fóra ó animal, prendida unha palabra, ou nunha serda cortada, unha miga dunha palabra). E nos contentos-as porque as patacas botan xoromelos e este libro vense botando fóra.
Estivemos considerados de mais, ben atendidos. A Solaina clama ó ceo, e a súa pretensión non é a Capital. Parécenos ben.
Celso Fernández Sanmartín
2 comentarios
Anónimo -
silvana scarpati -